Гробишта

Летово,врајќајки се од Битола јас и мојата сопруга поминувавме покрај охридските гробишта.

Мојата сопруга ме замоли да отидеме на гробот од татко и.

Беше пладне и беше многу жешко и светло.

Бидејќи имам сини очи многу сонце ми смета.

Во фиоката од автомобилот барам некакви наочари и ги здогледав портокаловите наочарите од син ми Матеј.

Ги зедов,ги ставив и додека се припремав да излезам од автомобилот и реков на жена ми:

Да не е срамота што ги  ставив портокаловите наочари(се почувствував како кловн со нив) за да одам низ охридските гробишта,сепак си мислам гробишта се не е циркус,а таа се врти кон мене и ми вели:

Да не мислиш дека некој ќе те врати од таму.

Post scriptum: Многу често го анализирам своето однесување па затоа овој настан го поврзувам со зборовите обзир,почит,виц,анегдота,вистина,реалност.